როდესაც ისინი ბომბავდნენ კორეას, ვიეტნამს, ლაოსს, კამბოჯას, სალვადორს და ნიკარაგუას, მე ხმა არ ამოვიღე იმიტომ, რომ არ ვიყავი კომუნისტი.
როდესაც ისინი ბომბავდნენ ჩინეთს, გვატემალას, ინდონეზიას, კუბას და კონგოს, მე არაფერი არ ვთქვი იმიტომ, რომ ამის შესახებ არ ვიცოდი.
როდესაც ისინი ბომბავდნენ ლიბანს და გრენადას, მე გავჩუმდი იმიტომ, რომ ვერ გავიგე ამის მიზეზი.
როდესაც ისინი ბომბავდნენ პანამას მე ისევ გავჩუმდი იმიტომ, რომ არ ვიყავი ნარკომოვაჭრე.
როდესაც ისინი ბომბავდნენ ერაყს, ავღანეთს, პაკისტანს, სომალის და იემენს, მე ხმა არ ამოვიღე იმიტომ, რომ არ ვიყავი ტერორისტი.
როდესაც ისინი ბომბავდნენ იუგოსლავიას და ლიბიას დემოკრატიის სახელით, მე ისევ გავჩუმდი, იმიტომ რომ ეს ის კეთილშობილად ჟღერდა.
შემდეგ მათ დაბობმბეს ჩემი სახლი და აღარავინ არ დარჩა ჩემზე რაიმე რომ ეთქვა. მაგრამ ამას აღარ ჰქონდა მნშივნელობა. მე უკვე მკვდარი ვიყავი.
Politicano 
მათ დაბომბეს ავღანეთი,სამხრეთ კორეა,მონღოლეთი მაგრამ მე არაფერი მითქვამს იმიტომ რომ ამ ქვეყნის მონაიყო ჩემი ქვეყანა,მათ დაბომბერ ნახევარი ევროპა თავისუფლების სახელით(,,გაანთავისუფლეს”) არაფერი მითქვამს იმიტო რომ მონა იყო ჩემი ქვეყანა.მათ შიმშილით დახოცეს უკრაინის მოსახლეობის დიდი ნაწილი,გაანადგურეს ევროპის და აზიის მათთვის ხელმისაწვდომი ინტელიგენცია,მაგრამ არაფერი მითქვამს,ჩემი ქვენაყანა იყო მონა.ისინი ამარაგებენ ტერორისტებს იარაღით,თესენ კონფლიქტებს თავის გარშემო,ხოცავენ ჟურნალისტებს და ყველა თავისუფალ პიროვნებას,მე არ ვიღებ ხმას,ჩემი ქვეყანა ისევ მონაა.მათ გაანადგურეს თავისუფლების მოყვარე ჩეჩნები მაგრამ კიდევ ჩუმად ვიყავით.გადაასახლეს ათიათასობით მშვიდობიანი მოსახლე. დადგა დრო როსა ეს ღორების ქვეყანა მბომბავს მე,ჩემ ქვეყანას და ამ სტატიის ავტორი მეუბნება ნუ იღებ ხმას,იყავი მონა.გვატემალას კი არა შენ ქვეყანას მიხედე ავტორო.
LikeLike