დღევანდელ დღეს ევროკავშირი დემოკრატიის, ლიბერალიზმის და ადამიანის უფლებების დაცვის სტანდარტად არის მიჩნეული. იმის მიუხედავად რომ ლიბერალიზმთან მიმართებაში ევროკავშირში ყველაფერი წესრიგშია, ზედმეტი არ იქნება თუ ვიტყვით რომ ევროკავშირი ლიბერალიზმის ერთგვარ სიჭარბესაც კი განიცდის, ცხადია რომ ამავდროულად არსებობს დემოკრატიის ნაკლებობა. ევროკავშირში გადაწყვეტილებების მიღების სტრუქტურა საკმაოდ რთულია და არ არსებობს მექანიზმი, რომლის თანახმადაც ევროკავშირის წამყვანი ლიდერები ანგარიშვალდებულნი არიან წევრ ქვეყნებთან მიმართებაში.
ევროკავშირის ერთადერთი დემოკრატიული ინსტიტუტი ევროპარლამენტია, რომელსაც ძირითადად საკონსულტაციო სტატუსი გააჩნია და ვერ ასრულებს საკანონმდებლო ორგანოს რეალურ ფუნქციებს.
ფაქტიურად ევროკავშირში ძალაუფლება ადამიანების ვიწრო წრეშია კონცეტრირებული.
Brexit-ის დროს ბრიტანულმა მედია საშუალებებმა და პოლიტიკოსებმა ფარდა ახადეს ევროკავშირის წარსულს, კერძოდ კი იმას თუ როგორ იქმნებოდა ის «ამერიკული ცენტრალური საზვერვო სააგენტოს» (CIA) კოორდინირებით. მაგრამ «ცენტრალურ საზვერვო სააგენტოს» (CIA) ევროკავშირი ნულიდან არ შეუქმნია. ყველაზე დიდი წვლილი ევროკავშირის შექმნაში გერმანელმა ნაცისტებმა შეიტანეს.
აღნიშნული საკითხის გარშემო თვითონ ევროპარლამენტშიც მიმდინარეობდა აქტიური დისკუსიები, რაც რა თქმა არცერთ ქართულ მედია საშუალებას არ გაუშუქებია.
მაგალითად ევროპარლამენტის ბრიტანელი წევრის მტკიცებით ევროკავშირის შექმნის გეგმა ნაცისტებს ეკუთვნით ათწლეულებით იმაზე ადრე, ვიდრე რეალურად ევროკავშირი ჩამოყელიბდებოდა.
ჯერარდ ბატენმა ამგვარად დაუჭირი მხარი დიდი ბრიტანეთის ყოფილ საგარეო საქმეთა მინისტრს ბორის ჯონსონს, რომელმაც თავის დროზე ევროკავშირის მიზნები ადოლფ ჰიტლერის მიზნებს შეადარა. მსგავსმა შედარებამ ევროცენტრისტების აღშფოთება გამოიწვია, თუმცა ინტერნეტში უამრავი პუბლიკაციაა ხელმისაწვდომი, სადაც ევროკავშირის ნაცისტურ ფესვებზეა საუბარი. ეს შეთქმულების თეორიას სულაც არ წააგავს და სხვადასხვა რეალურ ფაქტზებზეა დაფუძნებული.
აღნიშნულ ბმულზე შეგიძლიათ იხილოთ ერთ-ერთი პუბლიკაცია ამ თემაზე (http://katehon.com/article/nazi-roots-european-union – ევროკავშირის ნაცისტური ფესვები)
მაგალითსთვის ევროკომისიის პირველი პრეზიდენტი, ვოლტერ ჰალშტეინი სხვადასხვა ნაცისტური ორგანიზაციების აქტიური წევრი და ჰიტლერის არმიის მსახური იყო. 1942 წელს, მაშინ როდესაც გერმანელებს ჯერ კიდევ ეგონოთ რომ გაიმარჯვებდნენ II მსოფლიო ომში, მათ მოამზადეს სპეციალური დოკუმენტი სახელწოდებით Europaische Wirtschafts Gemeinschaft, რაც ითარგმნება როგორც ევროპული ეკონომიკური კავშირი.
აღნიშნული რეპორტი სხვადასხვა ბანკირების და მეცნიერების მიერ იყო შედგენილი, სადაც გადმოცემული იყო ის გეგმა თუ როგორ შეძლებდნენ გერმანელები სხვადასხვა დაპყრობილი ქვეყნების მართვას გამარჯვების შემდეგ. რეპორტის შედგენას ხელმძღავნელობდა მესამე რაიხის ეკონომიკის მინისტრი და რაიხსბანკის პრეზიდენტი, ვოლტერ ფანკი.
ზემოთხსენებული დოკუმენტი შეიცავდა სხვადასხვა განყოფილებებს სოფლის მეოურნეობის, ვაჭრობის, ტრანსპორტის, ეკონომიკური ხელშეკრულებების და ვალუტის შესახებ. ამ რეპორტში შემოთავაზებული იყო ევროპული ვალუტების და სავალუტო სისტემის ჰარმონიზაცია.
1942 წელს ნაცისტურ გერმანიაში შემუშავებული «ევროპული ეკონომიკური კავშირის» ძირითადი გეგმა ძალიან წააგავდა რომის ხელშეკრულებას, სადაც 1957 წელს ხელი მოეწერა ევროპის ეკონომიკური გაერთიანების ხელშეკრულებას.
ის, რაც 1957 წელს შეიქმნა «ევროპის ეკონომიკური გაერთიანების» სახელწოდებით იმ ხალხის მიერ იყო პროექტირებული, რომლებიც ევროპის მართვის სადვეებთან იქნებოდნენ II მსოფლიო ომში გერმანიის გამარჯვების შემთხვევაში.
ბორის ჯონსონი
ასე მაგალითად, დიდი ბრიტანეთის ყოფილმა საგარეო საქმეთა მინისტრმა, ბორის ჯონსონმა გაზეთ Sunday Telegraph-ის განუცხადა რომ ევროკავშირი არის გაერთიანებული ევროპის რომაული იმპერიის აღდგენის მცდელობა. მისი სიტყვებით ნაპოლეონმა, ჰიტლერმა და სხვადასხვა ლიდერებმა ამის გაკეთება სცადეს, მაგრამ ეს ყოველთვის ტრაგიკულად მთავრდებოდა.
2014 წელს დენიელ ბედოუსის და ფავიო ჩიპოლინის ავტორობით გამოიცა წიგნი ევროკავშირის ნაცისტური საფუძვლების შესახებ. გთავაზობთ ფრანგმენტს ამ ნაშრომიდან:
“ვის ჭირდება ევროკავშირი? ვინ ხეირობს მისი არსებობით ყველაზე მეტად? რა თქმა უნდა – გერმანია. შემთხვევითი არაა რომ მაშინ როდესაც ევოკავშირი ღარიბდება, გერმანია მდიდრდება. ეს იმის საფუძველს გვაძლევს რომ ვიფიქროთ თითქოს გერმანელებმა კი არ წააგეს II მსოფლიო ომი, არამედ პირიქით მოიგეს. ისინი ვინც მხარს უჭერენ და იცავენ ევროკავშირს, იცავენ ნაცისტურ მემკვიდრეობას”
წიგნის ბოლო ნაწილს ეწოდება “73 things you ought to know about the EU (Facts the BBC forgot to tell you)”- “73 რამ, რაც ევროკავშირზე უნდა იცოდეთ (BBC-ის დაავიწყდა თქვენთვის მოეყოლა)
ავტორების მტკიცებით “ევროკავშირს სურს DIY არაკანონიერი გახდეს. (DIY ინგლისური აბრევიატურაა – Do It Yourself – შენით გააკეთე) “, “ევროკავშირის კანონმდებლობა ღორების მფლობელებს აიძულებს მათ გასასეირნებლად ლიცენზია შეიძინონ” ასევე “ევროკავშირს სურს იმ მუსიკის კონტროლირება, რასაც თქვენ უსმენთ”
ასევე აღნიშნულია რომ “ევროკავშირმა ჩვენ გვაიძულა ისეთი ნათურების გამოყენება, რომლებიც ბევრად უფრო სახიფათო და ძვირია ძველ ნათურებთან შედარებით”.
ყველაფერს რომ თავი დავანებოთ თვით გერმანელმა ისტორიკოსებმა არაერთი დოკუმენტი გამოიტანეს სააშკარაოზე, სადაც ნაცისტების მიერ ევროპული ინტეგრაციის გეგმებზეა საუბარი. ასე მაგალითად 1972 წელს გერჰარდ ჰაასის და ვოლფგან შუმანის მიერ აღმოსავლეთ გერმანიაში გამოქვეყნდა დოკუმენტების კრებული სახელად [The Anatomy of Aggression: New documents concerning the military goals of German imperialism during the Second World War] “აგრესიის ანატომია: ახალი დოკუმენტები, რომელიც გერმანული იმპერიალიზმის სამხედრო გეგმებს ეხება მეორე მსოფლიო ომის დროს”. აღნიშნულ წიგნში წარმოდგენილია მტკიცებულებები ნაცისტური გერმანიის ხელმძვანელობით ევროპული ფინანსური კაპიტალის მეშვეობით ეკონომიკურ ინტეგრაციაზე.
ისტორიკოსების მტკიცებით ისეთი ლინგვისტური კონსტრუქციები, როგორიცაა «ევროკავშირი», «ევროპული კონფედერაცია», «ევროპული ეკონომიკური გაერთიანება» მესამე რაიხის სახელმწიფო პოლიტიკის ოფიციალურ ელემენტებად იყო გამოცხადებული.
რა თქმა უნდა ევროპის უნიფიკაციის გეგმები II მსოფლიო ომამდეც არსებობდა და ნაცისტებს არაფერი ახალი არ გამოუგონებიათ. მაგრამ მათმა ორგანიზაციულმა ძალისხმევამ და პროპაგანდისტულმა აქტიურობამ ხორცი შეასხა იმ იდეას, რომ გაერთიენებული ევროპა სულაც არაა მითი, არამედ სავსებით რეალიზებადი პოლიტიკური და ეკონომიკურ პროექტი. ნაცისტების ნამუშევარმა საფუძველი ჩაუყარა ევროპული ინტეგრაციის ლიბერალურ ვერსიას, ისევე როგორც “ყოფილი ნაცისტები” “ევროპულის იდეის” აქტიური მხადამჭერების როლში მოგვევლინენ. იმ ცნმობილმა გერმანელმა მეწარმეებმა, რომელთაც ხელისუფლებაში მოიყავნეს ნაცისტები (ტისენის და კრუპის ოჯახები) მოგვიანებით, 1951 წელს ევროპის ქვანახშირისა და ფოლადის გაერთიანების ინიცირება მოახდინეს.
საერთო ჯამში ევროკავშირის ნაცისტური მემკვიდრეობა შთანთქმული იქნა ლიბერალური ევროკავშირის მიერ, რაც შემდგომში გამოიხატება:
- ეკონომიკურ და პოლიტიკურ სფეროებში არსებულ ჰიპერცენტრალიზმს ევროკავშირის წევრი ქვეყნების ნაციონალური სუვერენიტეტის ჩამოშლასთან მივყვავართ
- მიზნად ისახავს ნაციონალური სახელმწიფო სუვერენიტეტის განადგურებას
- ევროპის უნიფიკაცია საერთო იდეოლოგიური სტანდარტით (ნაცისტური ან ლიბერალური) და ნაციონალური იდეების დაქვემდებარება ამ აბსტრაქტული იდეს გარშემო (იქნება ეს ნაცისტური თუ ლიბერალური)
- ევროპული ინსტიტუტების პრინციპულად არადემოკრატიული ხასიათი, რომლებიც ანგარიშვალდებულნი არიან ევროპული ფინანსური და საწარმოო ელიტების და არა ევროპული ქვეყნების ხალხების მიმართ
- სუსტი პერიფერიული ქვეყნების ექსპლუატაცია (საბერძნეთი და აღმოსავლეთ ევროპის ქვეყნები) დასავლეთევროპული განვითარებული ქვეყნების მიერ (გერმანია)
- ანტირუსული გეოპოლიტიკური ორიენტაცია
Politicano 